Με Μολύβι και Χαρτί στη Φυλακή κατά τη διάρκεια της δικτατορίας 1967-1974 στην Ελλάδα (working title) (σε εξέλιξη)

Logline

Στον απόηχο της πτώσης της δικτατορίας του 1974, ένας νεαρός ανακαλύπτει επιστολές του φυλακισμένου παππού του. Καθώς εμβαθύνει στο παρελθόν της οικογένειάς του, προσπαθεί να κατανοήσει τις πραγματικές επιπτώσεις της τυραννίας και ρωτάει: Τι σημαίνει δημοκρατία σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να σημαδεύεται από τις πληγές της καταπίεσης;

Περίληψη

Η αφήγηση αρχίζει με την πτώση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974: οι πανηγυρισμοί για τη δημοκρατία, η επιστροφή των πολιτικών εξόριστων και η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές.

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ένας σημερινός νέος, του οποίου ο παππούς φυλακίστηκε και βασανίστηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Ζώντας στο σήμερα, 50 χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ανακαλύπτει μερικά από τα γράμματα που έστειλε ο πρόγονός του στα παιδιά και τη σύζυγό του το 1971. Η ανακάλυψη αυτή τον ωθεί να ξετυλίξει το νήμα μιας ιστορίας που, μέχρι τώρα, του ήταν σε μεγάλο βαθμό άγνωστη. Επιδιώκει να απαντήσει σε ένα ερώτημα που είναι ταυτόχρονα προσωπικό και συλλογικό, ιστορικό αλλά και βαθιά βιωματικό: Τι ήταν πραγματικά η δικτατορία; Τι σήμαινε για όσους διώχθηκαν; Τι σημάδι άφησε στη ζωή και την ψυχή τους, καθώς και στα παιδιά τους;

Σε αυτή την εξερεύνηση τον βοηθούν και τον πλαισιώνουν όσοι από την πρώτη γενιά είναι ακόμα εν ζωή, τα παιδιά τους – η δεύτερη γενιά – μαζί με επιστήμονες και ειδικούς. Μαζί, θα συνεισφέρουν πλούσιο υλικό για να ρίξουν φως στο ερώτημα του νεαρού 25χρονου: Τι ήταν πραγματικά η δικτατορία; Και θα δώσουν νόημα στην πολιτική επιταγή: Γιατί η δημοκρατία και τα πολύτιμα δικαιώματά μας δεν πρέπει να ανατραπούν ποτέ ξανά;