ΤΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΕΚΤΩΡΟΣ (ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ)

ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΤΟΚΑΚΗ

1994. Η συγκέντρωση γονέων στην αυλή ενός πανάκριβου ιδιωτικού σχολείου, όπου τα χαμόγελα ανταλλάσσονται με την αύρα του νεόπλουτου, καταστρέφεται από μια ξαφνική καταιγίδα. Και όταν δεν υπάρχει αρκετός χώρος για όλους κάτω από το υπόστεγο, οι φιλοφρονήσεις δίνουν τη θέση τους στις βρισιές. Ο ήλιος ξαναβγαίνει, και τότε όλα ξεχνιούνται πολύ γρήγορα. Σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα.

Κεφάλαιο 1. Του Πατρός.

Σε μια αίθουσα διδασκαλίας. Ο πατέρας επαινεί τον γιο του για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνοντας τον τίτλο του καλού παιδιού. Εξαιτίας ενός μαθητή που δεν αισθάνεται καλά, ο 10χρονος Ιωάννης πρόκειται να αναλάβει το ρόλο του Χριστούλη στην πασχαλινή γιορτή του σχολείου -αντί για εκείνη του Κόκορα-, που ξεκινά σε λίγα λεπτά. Ο πατέρας, δάσκαλος και συντονιστής της γιορτής, πανηγυρίζει κρυφά για την εξέλιξη αυτή, αφού εποφθαλμιά την πρόσφατα κενή θέση του Διευθυντή.

Κεφάλαιο 2. Του Υιού.

Όταν όμως ο Ιωάννης βγάζει τα αθλητικά του παπούτσια και ανεβαίνει ξυπόλητος στη σκηνή, φαίνεται ότι η καλά κρυμμένη ανησυχία του τελικά απέδωσε καρπούς. Οι μύκητες λυσσομανούν στα πόδια του και η μυρωδιά δεν περνά απαρατήρητη από το ευαίσθητο κοινό -μάλλον το αντίθετο. Μετά από κάποιες απέλπιδες προσπάθειες υπερβολικού ζήλου προκειμένου να ανατρέψει την κατάσταση που καταλήγει σε φιάσκο, ο Ιωάννης αμήχανος κλειδώνεται στην τουαλέτα. Σαν εξομολογητής ακούει τον πατέρα που προσπαθεί να τον βγάλει έξω, του εξομολογείται με επιδέξιο πατερικό τρόπο ότι έδωσε μια ληγμένη τυρόπιτα στον μαθητή- Ιησού και όταν ο έκπληκτος Ιωάννης εκφράζει δειλά-δειλά την αντίρρησή του για την πράξη αυτή, οι κατάρες αρχίζουν να ακούγονται μέχρι τη σκηνή. Τη χαριστική βολή δίνει η αγαπημένη του καταθλιπτική μαμά που έρχεται να τον δελεάσει με κρουασάν, όταν υπερασπίζεται μοιρολατρικά την αδυναμία του ανθρώπου απέναντι στο θέλημα του Θεού. Στη δυσωδία των ποδιών μας. Ο Ιωάννης συνειδητοποιεί ότι δεν έχει άλλη επιλογή.

Κεφάλαιο 3. Του Πνεύματος.

Η παράσταση είναι έτοιμη να ξεκινήσει ξανά και το ενοχλημένο κοινό που μασουλάει junk food, παίρνει θέση για την τελευταία σκηνή της σταύρωσης. Όμως την ώρα του θανάτου του Σωτήρα τους, αντί για το «Τελεστές», ακούνε τον Ιωάννη να κακαρίζει με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Το πλήθος είναι πλέον προσβεβλημένο, δείχνει έτοιμο να εκδικηθεί τον Υιό και τον Πατέρα. Όλα διακόπτονται όταν παρεμβαίνει η νέα επιθεωρήτρια του σχολείου κυρία Ζαχαροπούλου, η οποία ως απόστολος μιας νέας τάξης πραγμάτων, εκφωνεί έναν πύρινο ευαγγελικό λόγο, υμνώντας τη νεοφώτιστη Νέα Εποχή της ευημερίας, χωρίζοντας τον κόσμο σε πιστούς και άπιστους. Το ενθουσιασμένο πλήθος σηκώνεται όρθιο και τραγουδά τον εθνικό μας ύμνο. Τους καρπούς του οποίου θα θερίσουν 20 χρόνια αργότερα.