Greek Weird Wave

Πρώτη προβολή: Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2021, στις 21.00, στην ΕΡΤ2
Ένα φάντασμα πλανιέται από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά στα κινηματογραφικά δρώμενα της πόλης, το φάντασμα «Greek Weird Wave».
Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 2010 ο Στιβ Ρόουζ, δημοσιογράφος του βρετανικού The Guardian, έκανε λόγο για το «παράξενο κύμα», που εξέπεμπε το σύγχρονο ελληνικό σινεμά, στην προσπάθειά του να ομαδοποιήσει τον εμβληματικό «Κυνόδοντα» και κάποιες ακόμη σημαντικές ταινίες της εποχής, προφανώς δεν φανταζόταν ότι τελικά «βάφτιζε» μια κατηγορία του νέου ελληνικού κινηματογράφου που διεθνώς θα γινόταν άκρως αναγνωρίσιμη, στη δε Ελλάδα θα πυροδοτούσε ερωτήματα, αντιρρήσεις και ενστάσεις.
Ο Βρετανός δημοσιογράφος υποστήριζε την ύπαρξη του Greek Weird Wave επικαλούμενος στοιχεία ύφους και θεματολογίας, θεωρώντας την τότε ελληνική παραγωγή ταινιών προϊόν της μεγάλης οικονομικής κρίσης και μιας Αθήνας, που ήδη από το 2008 αποτελούσε θέρετρο συγκρούσεων και ταραχών: «Είναι απλώς τυχαίο το γεγονός ότι η πιο “χαωμένη” χώρα του κόσμου κάνει τον πιο “χαωμένο” κινηματογράφο του κόσμου;», αναρωτιόταν.
Το ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της Πόλης στο επεισόδιο «Greek Weird Wave» με την πολύτιμη συμβολή Ελλήνων σκηνοθετών (της εντός ή εκτός εισαγωγικών weird γενιάς), παραγωγών, διευθυντών φωτογραφίας, σκηνογράφων και δημοσιογράφων-κριτικών φωτίζει την αμφιλεγόμενη τάση, που για κάποιους «δεν υπήρξε ποτέ» και για άλλους «έδωσε ώθηση» στο ελληνικό σινεμά, «άνοιξε δρόμους στο εξωτερικό» και σήμερα ακόμη «μετράει».
Στο επίκεντρο της συζήτησης, που ανοίγουν και συντονίζουν οι Άκης Καπράνος και Ηλίας Φραγκούλης, τίθεται το κατά πόσον υπήρξε ποτέ πραγματικά το περίφημο Greek Weird Wave, αν ήταν δηλαδή ένα υπαρκτό κινηματογραφικό κίνημα, ένα αυθεντικό ρεύμα ή φιλμική τάση ή αποτέλεσε μια εξ ολοκλήρου μιντιακή επινόηση, η οποία υιοθετήθηκε από ΜΜΕ και φεστιβάλ ως catchy «ομπρέλα» ταινιών χωρίς άλλη συγγένεια, πέρα του ότι είναι …ελληνικές.
Βοήθησε άραγε ο χαρακτηρισμός «περίεργο» την εξέλιξη του νέου ελληνικού σινεμά ή έγινε απλώς το «διαβατήριο» να προβληθούν «σε μια ντουζίνα φεστιβάλ» του εξωτερικού κάμποσα φιλμ, οδηγώντας την παραγωγή σε μια «φεστιβαλολαγνεία», όταν «ο τελικός σκοπός της θα πρέπει να είναι ο θεατής»;
Οι συμμετέχοντες στοχάζονται μεταξύ άλλων πάνω στο τι εστί «weird», τι είναι τελικά το «παράξενο» και ποια η σχέση του με το ποιητικό, σκιαγραφούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τού υπό εξέταση ρεύματος (το άχρονο, το άτοπο, την ψυχρή κάμερα, το υπερρεαλιστικό χιούμορ…), διερευνούν τη σχέση του με τα πενιχρά οικονομικά μέσα της εποχής, τις εξ ανάγκης low budget παραγωγές που έγιναν τελικά «στυλ», την υπερπροσπάθεια και το ρόλο των φίλων και των μικρών ομάδων στη δημιουργία μιας «φουρνιάς» γοητευτικά αλλόκοτων ταινιών σ’ ένα επεισόδιο για σινεφίλ και όχι μόνο, όπου με αφορμή μια τάση «πρωταγωνιστεί» όλο το νέο ελληνικό σινεμά.
Έτος:
2021
Σενάριο/Σκηνοθεσία:
Μαρίνα Δανέζη
Παραγωγή:
ΕΡΤ Α.Ε.
Εκτέλεση Παραγωγής:
Μαρίνα Δανέζη για τη Laika Productions
Συντελεστές:
Αρχισυνταξία - Παρουσίαση: Άκης Καπράνος - Ηλίας Φραγκούλης Διεύθυνση φωτογραφίας: Δημήτρης Κασιμάτης – GSC Μοντάζ: Χρήστος Γάκης Ηχοληψία: Κώστας Κουτελιδάκης Μίξη Ήχου: Δημήτρης Μυγιάκης Διεύθυνση Παραγωγής: Τάσος Κορωνάκης Οργάνωση Παραγωγής: Χριστίνα Τσαμουρά – Δώρα Χονδροπούλου - Ήρα Μαγαλιού Έρευνα Αρχειακού Υλικού: Νάσα Χατζή Μουσική Τίτλων: Φοίβος Δεληβοριάς Τίτλοι αρχής: Αφροδίτη Μπιτζούνη
Συμμετέχουν με αλφαβητική σειρά:
Γιάννης Βεσλεμές (Σκηνοθέτης - Μουσικοσυνθέτης), Αλέξανδρος Βούλγαρης (Σκηνοθέτης - Μουσικός), Κάτια Γκουλιώνη (Ηθοποιός), Άκης Καπράνος (Κριτικός Κινηματογράφου - Μουσικός), Κωνσταντίνος Κοντοβράκης (Παραγωγός Heretic), Έκτορας Λυγίζος (Σκηνοθέτης), Μπάμπης Μακρίδης (Σκηνοθέτης), Ηρακλής Μαυροειδής (Παραγωγός Boo Productions), Έλλη Παπαγεωργακοπούλου (Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος), Αργύρης Παπαδημητρόπουλος (Σκηνοθέτης), Σίμος Σαρκετζής (Διευθυντής Φωτογραφίας), Σύλλας Τζουμέρκας (Σκηνοθέτης), Ηλίας Φραγκούλης (Δημοσιογράφος - Κριτικός Κινηματογράφου), Άγγελος Φραντζής (Σκηνοθέτης)