Το Ψιλικατζίδικο
Ένα είδος πολυτελείας γίνεται είδος πρώτης ανάγκης αν το έχει ο γείτονάς σου.
Ανώνυμος
Ανώνυμος
Αν παρομοιάζαμε την κάθε γειτονία με ένα λιμάνι, τότε το ψιλικατζίδικο θα ήταν, δικαιωματικά, ο φάρος της.
Το εν λόγω κατάστημα δεσπόζει σε κάθε γειτονία και αποτελεί βασικό στοιχείο της. Ανεξάρτητα από το αν το συναντήσεις στο κέντρο της πόλης ή στα περίχωρά της, αν βρίσκεται σε λαϊκή ή σε αστική περιοχή ικανοποιεί ανάγκες που γεννά η καταναλωτική μας κοινωνία. Ο ψιλικατζής είναι ο πλησίον μας. Σε αυτόν θα απευθυνθεί ο περαστικός που ξέμεινε από τσιγάρα, η μητέρα που πηγαίνει το παιδί της στο σχολείο, ο συνταξιούχος για να μάθει τα νέα της ημέρας.
Ωστόσο, ο «άνθρωπός μας» είναι εκεί για εμάς όχι μόνο για να μας προμηθεύσει με τα απαραίτητα αλλά και παρέχοντας καταφύγιο σε κλειδιά και φακέλους μέχρι να τα λάβει ο παραλήπτης τους. Μας ξέρει καλά, αφού γνωρίζει την εφημερίδα που προτιμούμε να διαβάζουμε, τα τσιγάρα που μας αρέσει να καπνίζουμε, την αγαπημένη μας σοκολάτα. Ο ψιλικατζής ή η ψιλικατζού ακούν πολλά και λένε λίγα. Από το «παρατηρητήριό» τους παρελαύνουν ξένοι και οικείοι, βιαστικοί και αργόσχολοι, μοναχικοί και φασαριόζηδες Πολλές φορές θα καυχηθούν πως είναι εξομολόγοι και γιατροί μιας και προσφέρουν με την συντροφιά τους ένα πρόσκαιρο μα αποτελεσματικό παυσίπονο στην μοναξιά της πόλης. Στη μοναξιά μας.
Οι δικοί μας άνθρωποι είναι έξυπνοι, εγκάρδιοι μα πάνω από όλα παρόντες. Παρόντες για να σχολιάσουν τις εξελίξεις στο χθεσινό ματς, στο πολιτικό στερέωμα, στην εγχώρια ή διεθνή showbiz! Το βασίλειό τους χαρίζει χρώμα και χαρακτήρα στην γειτονιά και χαμόγελα στους ανθρώπους της. Είναι εκείνοι που χαρίζουν συνεκτικότητα στον κοινωνικό ιστό της περιοχής τους με τα «φρούριά» τους να μάχονται ενάντια στην αποξένωση και τη μουντάδα της πόλης.