Νίκος Τριανταφυλλίδης (1966-2016) in memoriam

Γεννήθηκε στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών στις 9 Σεπτεμβρίου .  Σπούδασε κοινωνιολογία και επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε  τις σπουδές του στην Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου (1990-92). Πήγα στο Λονδίνο για να σπουδάσω κινηματογράφο, στο London International Film School, γιατί ήθελα να μάθω τη τεχνική και τη γλώσσα του κινηματογράφου. Αν και εφόσον υπήρχε μια ελληνική βιομηχανία κινηματογράφου, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να τα κάνω με την κλασική ιεραρχία. Να φτιάχνω καφέδες, να σκουπίζω το πλατό και σιγά σιγά να γίνω βοηθός σκηνοθέτη, μέχρι να πάρω την κάμερα στα χέρια μου. Δεν υπήρχε όμως αυτή η δυνατότητα εδώ και δεν είναι το ίδιο πράγμα να είσαι στα τηλεοπτικά πλατό. Ο Τριανταφυλλίδης θεωρεί πως το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο ήταν η ζωή δίπλα στον πατέρα του Βασίλη Τριανταφυλλίδη, σε θεατρικά καμαρίνια, νυχτερινά μαγαζιά, λαϊκά αναψυκτήρια, τηλεοπτικά πλατό και κινηματογραφικές περιπέτειες.

Η πρώτη αναγνωρισμένη μικρού μήκους ταινία του Νίκου Τριανταφυλλίδη είναι το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ “Momus: Amongst Women Only” που γυρίστηκε στα πλαίσια της πρακτικής του στο τρίτο τρίμηνο των σπουδών του στο London International Film School. Η πτυχιακή του ταινία Dogs Licking My Heart (τα Σκυλιά Γλείφουν Την Καρδιά Μου) με τους Blaine L. Reininger και Παναγιωτη Θανασούλη κέρδισε το Πρώτο Βραβείο Μυθοπλασίας στο 7ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το 1993 αλλά όχι και το απαραίτητο πιστοποιητικό Ελληνικότητας του ΥΠΠΟ με αποτέλεσμα η ταινία να αποκλειστεί από τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας της ίδιας χρονιάς. Παρολαυτά η ταινία προβλήθηκε σε δεκάδες διεθνή Φεστιβάλ ως… Ελληνική! Την ίδια χρονιά ο Νίκος Τριανταφυλλίδης σκηνοθετεί σε ασπρόμαυρο super 8 mm φιλμ το video clip για το κομμάτι “Δεν Χωράς Πουθενά” του συγκροτήματος Τρύπες. Ο σκηνοθέτης, ένθερμος φίλος του συγκροτήματος, σκηνοθέτησε και ένα μικρού μήκους σουβενίρ από την συναυλία των Τρυπων στο θρυλικό club Marquee του Λονδίνου. Σε εκείνη την συναυλία ο Νίκος Τριανταφυλλίδης γνώρισε τον Γιάννη Αγγελάκα στον σκηνοθέτη Νίκο Νικολάιδη. Αμφότερα τα φιλμάκια υπάρχουν στην κασετίνα του γκρουπ “Ένα Ταξίδι Που Ποτέ Δεν τελειώνει- 1985-2000” που πρωτοκυκλοφόρησε το 2000. Χρόνια αργότερα, το 2004, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης συμμετέχει ενεργά, ακολουθώντας τον Γιάννη Αγγελάκα , στην ίδρυση και λειτουργία της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας All Together Now με δίσκους σαν τις “Ανάσες των Λύκων” ή το “Από Εδώ και Πάνω”.

Το 1995 ο Νίκος Τριανταφυλλίδης ολοκληρώνει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του “Ράδιο Μόσχα” με τους Σβετλάνα Πανκράτοβα, Χάρρυ Κλυνν, Blaine L. Reininger, Kώστα Γκουσγκούνη, Απόστολο Σουγκλάκο και τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Μια Ρωσίδα χορεύτρια που δουλεύει σε ελληνικό καμπαρέ, γίνεται μήλον της έριδος ανάμεσα στο αφεντικό της, έναν πληρωμένο δολοφόνο και έναν βιολιστή χαρτοπαίκτη. Το “Ράδιο Μόσχα” αφηγείται την ιστορία μιας Ρωσίδας χορεύτριας που φτάνει μετά την κατάρρευση του “υπαρκτού σοσιαλισμού” σε ένα “πλανητικό” καμπαρέ, που αντιπροσωπεύει, όπως ανέφερε ο Blaine Reininger, μουσικός αλλά και ηθοποιός στην ταινία “μια σύγχρονη duty free zone, ένα χρόνο χωρίς χρόνο, έναν τόπο χωρίς συγκεκριμένο τόπο”. Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης βραβεύτηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στα Κρατικά Βραβεία του ΥΠΠΟ. Το “Ραδιο Μόσχα” ταξίδεψε σε πολλά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, αποσπώντας μάλιστα και τα κολακευτικά σχόλια του σκηνοθέτη Άκι Καουρισμάκι που το χαρακτήρισε ως “very stylish movie”.

 

 

Το 1996 ο Νίκος Τριανταφυλλίδης γυρίζει για λογαριασμό της ΕΤ2 , σε super 16mm, την “τηλεταινία” “Το Παλτό”, μιά ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Νικολάι Γκόγκολ από τον ίδιο και την Ευγενία Λυρούδια με τους Ντίνο Ηλιόπουλο και Βασίλη Διαμαντόπουλο στους ρόλους του πελάτη και του ράφτη αντίστοιχα. Ο ίδιος θεωρεί πως πρόκειται για την δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του. Η ταινία προβλήθηκε εις διπλούν από την ΕΤ 2 στις 31.12.1996 και 1.1.1997. Η ταινία έμελε να είναι το κύκνειο άσμα των δύο μεγάλων ηθοποιών, του Ντίνου Ηλιόπουλου και του Βασίλη Διαμαντόπουλου μιάς και οι δύο έφυγαν λίγο μετά από την ζωή.

To 1998 ο Νικος Τριανταφυλλιδης γυρίζει, για λογαριασμό της ΕΤ2, το ντοκιμαντέρ μαμούθ για την αγαπημένη του μπάντα, τους Tuxedomoon, με τον τίτλο “No Tears”. Τα γυρίσματα έγιναν με αφορμή την επετειακή συναυλία του συγκροτηματος για τα δεκάχρονα τους στο Θέατρο Λυκαβηττού.

Παράλληλα ο Νίκος Τριανταφυλλίδης συνεργάζεται με τον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη για το σενάριο της ταινίας “Μαύρο Γάλα”. Η ταινία ολοκληρωθηκε στα 1999. Πρωταγωνιστούν οι Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Τάνια Νασιμπιάν, Μαρίσα Τριανταφυλλίδου, Ρένος Χαραλαμπίδης, Μυρτώ Αλικάκη, Θέμις Πάνου, Παναγιώτης Θανασούλης, Άννα Μάσχα, Blaine L. Reininger και ο Κώστας Γκουσγκούνης. Η ταινία προβλήθηκε σε πολλά διεθνή Φεστιβάλ-ιδιαίτερα στις ΗΠΑ-όπου κα έτυχε πολύ καλύτερης υποδοχής. Ο Αλέκος, ένας συγγραφέας που βρίσκεται σε δημιουργικό αδιέξοδο, δεν μπορεί να βρει λύτρωση. Έτσι, ξεφεύγει από την πραγματικότητα χάρη στην ικανότητά του να ταξιδεύει στο χώρο και στο χρόνο.

Το 1999, σε ηλικία 70 ετών, ο Screamin Jay Hawkins επισκέφθηκε την Ελλάδα και έδωσε δύο συναυλίες μετά από πρόσκληση του Νίκου Τριανταφυλλίδη, Ο σκηνοθέτης κινηματογράφησε αυτές τις συναυλίες. Ακόμη, περιπλανήθηκε μαζί του στους δρόμους της Αθήνας, ανέβηκε μέχρι τα προπύλαια της Ακρόπολης και τον παρακολούθησε να μιλά με περαστικούς και να ανοίγει την καρδιά του, ενθυμούμενος τα διάφορα γεγονότα της ζωής του. Όντας μεγάλος θαυμαστής

Ο παραγωγός Ηρακλής Μαυροειδής, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης, ο Screamin’ Jay Hawkins και ο Αλέξης Καλοφωλιάς των The Last Drive στη Λυρική Σκηνή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ (από το αρχείο του Νίκου Τριανταφυλλίδη)

του Hawkins, είχε στο μυαλό του να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για το έργο του, τη ζωή του και τα προβλήματά του με τις δισκογραφικές εταιρείες. Όμως, τελείως αναπάντεχα, δύο μήνες μετά, ο Hawkins πέθανε. Το υλικό που είχε στη διάθεσή του ο Τριανταφυλλίδης είχε πια αποκτήσει μια διαφορετική σημασία. Ήταν ένα πραγματικό μνημείο. Βασισμένος λοιπόν σε αυτό, ολοκλήρωσε ένα ντοκιμαντέρ, που καταφέρνει να ξεδιπλώσει τις πτυχές της προσωπικότητας του Hawkins ενώ, ταυτόχρονα, αποτελεί φόρο τιμής στο μεγάλο καλλιτέχνη. Στην ταινία, εκτός από το ντοκουμέντο του ταξιδιού του Hawkins στην Αθήνα, υπάρχει σπάνιο υλικό από τις παλαιότερες εμφανίσεις του, καθώς και μερικές πολύ κατατοπιστικές συνεντεύξεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά.  H ταινία απέσπασε το Πρώτο Βραβείο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και το Δεύτερο Κρατικό Βραβείο Ταινίας Τεκμηρίωσης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας του ΥΠΠΟ. Προβλήθηκε σε όλο τον κόσμο αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.

Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης  έκανε όμως και εμφανίσεις μπροστά από την κάμερα. Συμμετείχε φιλικά ως ηθοποιός στις ταινίες “Κάθαρση” (2009) και “Δεύτερος Άντρας” (2013) του Φωκίωνα Μπόγρη, στην ταινία “Νήμα” (2016) του Αλέξανδρου Βούλγαρη, στην ταινία “Suntan” (2016) του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, καθώς και στα ντοκιμαντέρ: “Το Σινεμά Γυμνό” (2010) των Δημήτρη Κολιοδήμου-Βάσου Γεώργα και το “Ξένες σε Ξένη Χώρα” (2009) του Δημήτρη Παναγιωτάτου.

Τον Φεβρουάριο του 2010 ο Jim Jarmusch ζήτησε ο ίδιος από τον Νίκο Τριανταφυλλίδη ένα μικρότερο cut του ντοκιμαντέρ I Put A Spell On Me που θα εστιάζει πάνω στην σχέση του Αμερικάνου σκηνοθέτη και του Screamin Jay Hawkins. Το υλικό αυτό συμπεριλήφθηκε στην καινούργια remastered Blue Ray έκδοση της ταινίας Mystery train που κυκλοφορεί  από την Criterion.

Εργάστηκε ως ελεύθερος σεναρίστας και παραγωγός του ραδιοφώνου (1988-1991) στον πρώτο ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό-TOP FM με την εκπομπή “Ο Καβαλάρης του Μεσονυχτίου” – και στο BBC World Service, όταν ζούσε στην Αγγλία. Ο Τριανταφυλλίδης επανήλθε στο ραδιόφωνο με την εκπομπή “Αισθηματική Αγωγή” μέσα από την συχνότητα του 902 Αριστερά στα FM Επανήλθε, χρόνια αργότερα, σαν επιτελικό στέλεχος του ραδιοσταθμού “Στο Κόκκινο”, 105, 5 στα FM, διατηρώντας πάντα τον τίτλο “Αισθηματική Αγωγή” για την εκπομπή του.

Μεγάλος λάτρης της μουσικής, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης ίδρυσε την οπτικοακουστική εταιρεία Astra TV και, το 2002, εγκαινίασε τον συναυλιακό χώρο Gagarin 205, στην οδό Λιοσίων. Το Gagarin αποτελεί μέχρι και σήμερα έναν από τους κεντρικούς συναυλιακούς χώρους της Αθήνας και έχει φιλοξενήσει πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες της εγχώριας και διεθνούς σκηνής.

To 2014 είναι μια πολύ δημιουργική χρονιά για το Νίκο Τριανταφυλλίδη, καθώς επέστρεψε πίσω από τις κάμερες τόσο με τη ταινία “Οι Αισθηματίες” αλλά και με την σειρά ντοκιμαντέρ «Τα Στέκια-Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού». Σε συνέντευξή του στον κριτικό κινηματογράφου Ηλία Φραγκούλη σχετικά με την 15ετή του απουσία από τις κάμερες είχε δηλώσει: “Στην ουσία ποτέ δεν έλειψα. Βρισκόμουν απλά σε χειμερία νάρκη και ξύπνησα πιο ζωντανός από ποτέ”.

Η ταινία “Οι Αισθηματίες” ξεκίνησε το ταξίδι της τον Ιούνιο του 2014 λαμβάνοντας και συνέχισε τις προβολές σε σημαντικά κινηματογραφικά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, εξαιρετικές κριτικές.

Η σειρά ντοκιμαντέρ «Τα Στέκια-Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού» που αποτελεί μια σημαντική καταγραφή της αστικής ζωής της Αθήνας, ξεκίνησε να προβάλλεται στη ΝΕΡΙΤ τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς και συνεχίζει με τον τρίτο της κύκλο μέσα από την ΕΡΤ.

 

 

Το ντοκιμαντέρ «90 χρόνια ΠΑΟΚ: Νοσταλγώντας το μέλλον» αποτελεί την τελευταία του ταινία, λίγο πριν “φύγει” τον Ιούνιο του 2016.

 

 

 

Φιλμογραφία

 

  • 90 χρόνια ΠΑΟΚ:Νοσταλγώντας το μέλλον (2016) – Όλη η ταινία ελεύθερη εδώ

 

  • Οι Αισθηματίες (2014)

 

  • Τα Στέκια – Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού (2014)

  • Screamin’ Jay Hawkins, Ι put a spell on me (2001)

  • Μαύρο γάλα (1999)

  • Tuxedomoon: No Tears (1998)

  • Το Παλτό (1996)

  • Ράδιο Μόσχα (1995)

 

Ενδεικτική Αρθρογραφία

·       “ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΥΠΗΡΞΑ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ”: Ο ΝΙΚΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΥΣΤ

·       Ο ΝΙΚΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΗ LIFO

·       ΝΙΚΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, 1966 – 2016: ΑΠΟ ΕΜΑΣ, ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ (FLIX.GR)

·       ΝΙΚΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: «ΟΣΟ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ, ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!»

·       Ο ΝΙΚΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΣΟΓΛΑΝΟΠΑΡΕΑ (ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΑΚΟΜΑ)