Στέκια Προσφύγων και Μεταναστών
Η Αθήνα ως σύγχρονη πρωτεύουσα είναι ένα σταυροδρόμι διαφορετικών ιδεών και πολιτισμών. H κάμερα της εκπομπής συναντάει όσους ζούνε σε αυτήν την πόλη, ανεξαρτήτως εθνικότητας και καταγράφει μια σκληρή πραγματικότητα που, παρόλη την βαρβαρότητα της, αποπνέει τρυφερότητα και αγάπη. Συνάνθρωποι μας που βιώνουν κοινωνικό ή οικονομικό αποκλεισμό, στερημένοι από βασικά αγαθά και στοιχειώδεις υπηρεσίες, επιβιώνουν ποικιλοτρόπως στο “περιθώριο” της πόλης. Μόνο που πλέον το “περιθώριο” βρίσκεται αναπόφευκτα στο ¨κέντρο¨ και ο κόσμος διαρκώς και αναπόφευκτα αλλάζει. Και εμείς, αλλάζουμε μαζί του, αφήνοντας πίσω μας στεροτυπικές εικόνες και επικοινωνιακά κλισέ του συρμού. Το θέμα του επεισοδίου θα μπορούσε κάλιστα να είναι η λαχτάρα για τη ζωή.
Από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και από τον Καύκασο στην Αιθιοπία και το Σουδάν οι αποστάσεις είναι μερικά οικοδομικά τετράγωνα και με ένα λεωφορείο της γραμμής στην πόλη της Αθήνας μπορείς πλέον να διασχίσεις τον πλανήτη γη.
Ξενώνες, ιατρεία, αυτοδιαχειριζόμενα σχολεία, χώροι θρησκευτικής λατρείας, στέκια αλληλεγγύης και συνάντησης αλλά και τα στέκια του καθημερινού πολιτισμού, μπακάλικα και κουρεία, εστιατόρια, ψιλικατζίδικα και τηλεφωνεία. O σκηνοθέτης αφουγκράζεται πρόσφυγες που απειλείται η ζωή τους, μετανάστες, τόσο νόμιμα διαμένοντες στη χώρα όσο και χωρίς χαρτιά αλλά και τα παδιά των μεταναστών που έχουν μεγαλώσει ή γεννηθεί στην Ελλάδα, έχοντας την συνδρομή ελλήνων αλληλέγγυων.
Ένας σκληρός και απάνθρωπος αλλά εξίσου τρυφερός και ανθρώπινος κόσμος. Ο κόσμος ο δικός μας.