Το βιντεοκλάμπ

Όταν Πέφτει το Σκοτάδι… ΒΙΝΤΕΟΚΛΑΜΠ : Για να μην πλήξετε το βράδυ…
Διαφημιστικό σλόγκαν δεκαετίας `80

Αν η εμφάνιση της τηλεόρασης καθιέρωσε το μαγικό κουτί ως καρδιά της ελληνικής οικογένειας τότε το βίντεο σίγουρα αποτέλεσε το αίμα στις φλέβες της. Στις αρχές της δεκαετίας του 80, η εμφάνιση του VHS ήρθε να αντιπαραθέσει στην συντηρητική πολιτική μιας τηλεοπτικής πραγματικότητας δύο καναλιών με περιορισμένο πρόγραμμα, την ελευθερία στις ώρες θέασης, την ποικιλία στις επιλογές ταινιών, την ανάδειξη νέων κινηματογραφικών ειδών, με άλλα λόγια, την απαρχή αυτού που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως home entertainment.

Η επιτυχία του νέου μέσου ήταν ραγδαία και πέρα από κάθε προσδοκία. Το κοινό συρρέει καθημερινά στα βίντεοκλαμπ φεύγοντας με τσάντες νέων ταινιών, ανεξαρτήτως περιεχομένου ή ποιότητας, θρίλερ, καράτε, ακόμα και σοφτ πορνό. Τα κέρδη για τους επιχειρηματίες διογκώνονται και αυτό με τη σειρά του προσελκύει στο χώρο πρώην ταξιτζίδες, κρεοπώλες, συνταξιούχους, ψιλικατζίδες, ανθρώπους από ετερόκλητους επαγγελματικούς χώρους που στρέφονται προς το βίντεο, είτε ως παραγωγοί είτε ως βιντεοκλαμπάδες, με μόνο σκοπό το εύκολο χρήμα. Στην κορύφωση της χρυσής εποχής της βιντεοκασσέτας υπάρχουν 3500 βιντεοκλάμπ σε όλη την Ελλάδα, ενώ δραστηριοπιούνται πάνω από 193 εταιρείες βιντεοπαραγωγής.

Η επιτυχία των πρώτων ελληνικών βιντεοταινιών όπως “Η Γυναικάρα με τα Πράσινα” και το “Ο Απατών… ελληΝΙΚΑ”, καθώς και οι τεχνικές ευκολίες που παρέχει το νέο μέσο, πυροδοτούν ένα σαρωτικό κύμα ελληνκών ταινιών που γυρίζονται μέσα σε λίγες ημέρες, με υποτυπώδη σενάρια, αναβιώνουν παλιούς κινηματογραφικούς σταρ, αναδεικνύουν νέους και μέσα σε ένα μήνα το πολύ από τη μέρα της σύλληψής τους, παίρνουν τη θέση τους στο ράφι του βίντεοκλάμπ. Ο τρόπος που βλέπουμε ταινίες θα αλλάξει για πάντα.

Το βίντεο ήταν άραγε η σωτηρία του ελληνικού σινεμά ή η καταστροφή του? Αντίστοιχα, το βίντεοκλάμπ υπήρξε στ’ αλήθεια μια cinemateque στη γειτονιά ή ένα γιουσουρούμ καλτ υποκουλτούρας;