Το παλαιοβιβλιοπωλείο

Τα βιβλία που στριμώχνονται άναρχα στα ράφια ενός παλαιοβιβλιοπωλείου ανοίγουν διαλόγους. Συγγραφείς παλαιότερων και νεότερων εποχών , λησμονημένοι και αναγνωρισμένοι, νεκροί ή ζωντανοί, «συνομιλούν» με τους αναγνώστες τους. Βασική συνθήκη πραγμάτωσης αυτής της ιερής επικοινωνίας είναι η μύηση στην υπέρτατη ιεροτελεστία: εκείνη της αφής, της όσφρησης, της περιπλάνησης στο βιβλίο και τον κόσμο που περικλύει εντός του.

Στο παλαιοβιβλιοπωλείο δεν υπάρχει χρόνος ή μάλλον λειτουργεί με τους δικούς του ρυθμούς. Κρίνεται αναγκαίο να τον αγνοήσεις παραδομένος στη μαγεία του βιβλίου και των σελίδων του, κατακτώντας έτσι την αθανασία που ζει μέσα σε αυτά. Κι αυτό γιατί οι χώροι του παλαιοβιβλιοπωλείου είναι κιβωτοί που διασχίζουν τον χρόνο μέσα στο «αρχιπέλαγος της γραφής το οποίο σηκώνει κύματα γνώσης, φαντασίας και εμπειρίας».

Κάθε βιβλίο παγιδεύει το στιγμιότυπο μιας ζωής και δημιουργεί γοητευτικές και παράξενες διαδρομές. Από την σύλληψη και την γέννηση του, μέχρι την βιβλιοδεσία του, την άφιξή του στην προθήκη μιας βιβλιοθήκης και τα χέρια του αναγνώστη. Κι από εκεί, με τη σειρά του στα ράφια του παλαιοβιβλιοπωλείου αναζητώντας τον επόμενο αναγνώστη. Ο κατεξοχήν χώρος για τους βιβλιόφιλους παραμένει πάντα ανοιχτός σε συλλέκτες, μελετητές, απλούς εξερευνητές μοναδικών στιγμών που εκκινούν από την τυχαία αφή, την απλή περιέργεια ή την βαθύτερη ανάγκη για την κατάκτηση γνώσης και σπάνιων συγκινήσεων.

Οι «εμπλεκόμενοι» με το βιβλίο απ’ όπου κι αν προέρχονται δεν το αντιμετωπίζουν σαν ένα «καταναλωτικό προϊόν» αλλά σαν ένα φάρμακο της ψυχής και μια άυλη, υπέρτατη συναισθηματική αξία που είναι δύσκολο να αποτιμηθεί. «Ίσως τελικά να είχαν δίκιο που έβαλαν την αγάπη στα βιβλία. Ίσως γιατί δεν θα μπορούσε να ζει πουθενά αλλού».

Η περιήγηση στα παλαιοβιβλιοπωλεία θα γίνει συνοδεία ιδιαίτερων αφηγήσεων από εκλεκτούς προσκεκλημένους.