Το σπίτι του ηθοποιού
«Ένας ηθοποιός πρέπει να φλέγεται εσωτερικά με φαινομενική άνεση εξωτερικά»
(Άντον Τσέχωφ, συγγραφέας)
(Άντον Τσέχωφ, συγγραφέας)
Ηθοποιοί: Οι μίμοι, οι άλλοτε αποσυνάγωγοι, οι θεατρίνοι, τα «περιπλανώμενα μπουλούκια». Είναι εκείνοι που ζουν πολλές ζωές χωρίς να πληρώνουν το τίμημα που η κάθε μια από αυτές κουβαλά μαζί της.
Για την συντηρητική ελληνική κοινωνία το επάγγελμα του ηθοποιού θεωρούταν κατακριτέο. Μόλις την δεκαετία του 30 ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετά από το σχετικό αίτημα δέχεται να εκδώσει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του ηθοποιού. Έτσι, δημιουργούνται οι πρώτες σχολές Δραματικής Τέχνης και εκδίδεται αυτόματα το εισιτήριο στο όνειρο! Έκτοτε από το θεατρικό σανίδι, το κινηματογραφικό πανί και το τηλεοπτικό κουτί παρελαύνουν εκείνοι που «παίζουν την ζωή» και ζουν μέσα από την πιστή αναπαράσταση της.
Ελεύθερα πνεύματα που αντιτίθενται στα στερεότυπα και την αβεβαιότητα του επαγγέλματός τους, πιστοί υπηρέτες της Τέχνης, αφηγητές της λύπης, της χαράς, του δράματος, εκφραστές της λύτρωσης, εκπρόσωποι της κάθαρσης. Πολλοί από αυτούς συχνάζουν στο Σπίτι του Ηθοποιού, το δικό τους στέκι, το «στολίδι» της Αθήνας όπως το αποκαλούν οι γείτονες της Αλκαμένους. Εκεί στεγάζονται αναμνήσεις, εξομολογούνται ανείπωτα μυστικά, εκφράζονται προβληματισμοί, αγωνίες και γεννιούνται όνειρα καλλιτεχνικά. Αυτά που τρέφουν και νοηματοδοτούν την ύπαρξή ενός ηθοποιού.
Τραγούδια, καλλιτεχνικά δρώμενα και συναισθηματικές μαζώξεις όλα χωράνε εδώ. Το Σπίτι του Ηθοποιού ορίζει ένα καλλιτεχνικό καταφύγιο, έναν τόπο συνάντησης, έναν χώρο που οι τοίχοι του εσωκλείουν μιαν ακαταμάχητη συναισθηματική ζεστασιά. Ένα σπίτι προσιτό σε ανοιχτές ψυχές.
Άνθρωποι της τέχνης, αγαπημένοι ηθοποιοί, αλλά και απλοί άνθρωποι θα μας ξεναγήσουν στο Σπίτι του Ηθοποιού με τις αληθινές και τρυφερές εξομολογήσεις τους.