Shadow on the mountain (Σε εξέλιξη)

Μυθοπλασία | Ελλάδα | Σε εξέλιξη

Εργαστήριο MFI Script 2 Film

Logline

Απελευθερώνεται ο άντρας που μια μητέρα κατηγορεί για τον θάνατο του γιού της, και η μητέρα αποφασίζει να αναζητήσει την δικαιοσύνη με τους δικούς της όρους.

Πληροφορίες

Σενάριο / Σκηνοθεσία: Νικόλαος Δημητρόπουλος

Παραγωγός: Τάσος Κορωνάκης

Εταιρεία Παραγωγής: Laika Productions

Προϋπολογισμός (Κατα προσσέγγιση σε ευρώ): 1,148,250

Σύνοψη

Η Βαγγελιό, σαράντα χρονών περίπου, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα μετά την αυτοκτονία του γιου της. Είναι μοναχικός άνθρωπος και ζει σε ένα μικρό, κλειστό χωριό που την βλέπει σαν τρελή. Η Βαγγελιό ταράζεται όταν ο άντρας (ο Κώστας) που η ίδια κατηγορεί ότι προκάλεσε την αυτοκτονία του γιου της, επιστρέφει στο χωριό. Το χωριό δέχεται τον Κώστα, που είναι δάσκαλος μουσικής, με ανοιχτές αγκαλιές, και η Βαγγελιώ βρίσκεται ακόμα πιο απομονωμένη. Πιστεύει ότι ο Κώστας κακοποιούσε σεξουαλικά τον γιο της. Μόνο ένας αστυνομικός δείχνει κάποιο ενδιαφέρον στην υπόθεση. Αλλά η Βαγγελιώ δεν αντέχει άλλο και παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Η Βαγγελιό είναι κυνηγός από μικρή και ξέρει καλά το βουνό, οπότε μετά από μια βραδινή έξοδο που ναρκώνει τον Κώστα, τον πηγαίνει στο βουνό όπου πέθανε ο γιος της, για να τον κάνει να εξομολογήσει. Ο Κώστας δεν το κάνει και μετά από συμπλοκή με την αστυνομία, η Βαγγελιό καταλήγει στο νοσοκομείο. Ο Κώστας την επισκέπτεται στο νοσοκομείο και η Βαγγελιό του ζητάει συγγνώμη. Καθώς φεύγει, της λέει ότι ο γιος της αυτοκτόνησε γιατί του άρεσε όταν τον άγγιζε ο Κώστας. Σε μια έκρηξη οργής, η Βαγγελιό οδηγεί ένα αυτοκίνητο κατά πάνω του και τον βλέπει να πεθαίνει καθώς το αυτοκίνητο, και η δυο τους, έχουν τυλιχτεί στις φλόγες.

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Η ταινία “Shadow On The Mountain” είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που ακολουθεί μία μητέρα, την Βαγγελιώ, εντελώς χαμένη μετά την αυτοκτονία του μικρού της γιού. Πιστεύει πως ο πολύ αγαπητός δάσκαλος μουσικής του γιού της, ο Κώστας, είναι αυτός που ευθύνεται για την αυτοκτονία καθώς τον κακοποιούσε σεξουαλικά. Η πεποίθηση της αυτή βασίζεται σε κάποιες μάλλον αβέβαιες ενδείξεις, αλλά κυρίως σε ένα δικό της προαίσθημα, παραμένοντας η μόνη που πιστεύει κάτι τέτοιο.

Η ταινία καταπιάνεται με ζητήματα γύρω από την μητρότητα, την αγάπη, την απώλεια, την ενοχή, την εκδίκηση, τις κλειστές κοινωνίες και την υποκρισία τους, το πως αναγορεύουμε το θύμα θύτη. Εξερευνά την θέση της μητέρας εκείνης, που κατακλύζεται από ενοχές, καθώς οτιδήποτε κι αν συνέβη, έγινε μέσα στο ίδιο της το σπίτι και η ίδια απέτυχε να προστατέψει το παιδί της. Παράλληλα, πραγματεύεται τον πόνο και την μοναξιά που φέρνει ο χαμός ενός παιδιού. Μιλά για το πως είναι να είσαι γυναίκα σε μία κλειστή κοινωνία που αδυνατεί να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, σε μία κοινωνία που προτιμά να σε αγνοεί. Το να είσαι η Βαγγελιώ που ζει σχεδόν στην απομόνωση, έχοντας για συντροφιά, πέρα από λιγοστούς ανθρώπους και τον σκύλο της, τα σιγοψυθιρίσματα πίσω από την πλάτη της και τις φήμες που κυκλοφορούν για εκείνη. Και τέλος, η ταινία εξετάζει το πώς, στην κοινωνία που ζούμε, όποιος χαίρει συμπάθειας και σεβασμού, όπως στην περίπτωσή μας ο Κώστας, είναι εκείνος για τον οποίο οι γύρω του θα αρνηθούν να πιστέψουν οτιδήποτε κακό και θα επιλέξουν ευκολότερα να κατηγορήσουν το θύμα. Ένα φαινόμενο που συναντάμε όλο και περισσότερο στην εποχή μας. Πάντα μου προκαλούσε δέος η ιδέα της αγάπης και της απώλειας. Πόσο μακριά θα έφτανε μία μάνα για να πάρει εκδίκηση για το παιδί της; Σαν γονιός δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πιο πολύτιμο από το παιδί μου και δεν μπορώ καν να διανοηθώ μέχρι πού θα έφτανα αν κάποιος το έβλαπτε.

Παρ’ ότι έχω σκηνοθετήσει μεγάλου μήκους ταινίες στο παρελθόν, αυτό είναι το πρώτο μου μεγάλου μήκους σενάριο ως συγγραφέας. Είναι ένα σενάριο που με αγγίζει βαθιά σε πολύ προσωπικό επίπεδο, γιατί έχω υπάρξει ο ίδιος θύμα παιδικής κακοποίησης και ήμουν σίγουρος πως θα έφτανε κάποια στιγμή ο καιρός να μιλήσω για αυτό. Γιατί επιλέγω να το δω από την σκοπιά της μητέρας; Από την προσωπική μου εμπειρία, η μητέρα μου υπήρξε πιο πρόθυμη να αναλάβει δράση όταν έμαθε για την δική μου κακοποίηση. Ο πατέρας μου από την άλλη, επέλεξε να το αγνοήσει, καθώς δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την πληθώρα συναισθημάτων και ενοχών που απλώθηκαν μπροστά του. Παρόλο που θέλω να πιστεύω πως θα ήμουν καλύτερα προετοιμασμένος να αντιμετωπίσω μία παρόμοια κατάσταση ως πατέρας, θεωρώ πως οι μάνες είναι από την φύση τους πιο δυνατές και πιο ικανές όταν βρίσκονται αντιμέτωπες με τραγωδίες, εξ’ ου και η επιλογή της οπτικής γωνίας.

Θέλω η ταινία να ενσωματώνει όλα αυτά τα στοιχεία, της ανάγκης για εκδίκηση και δικαιοσύνη που νιώθει αυτή η μάνα, συνυφασμένα με το αίσθημα κλειστοφοβίας που γεννά η μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία η Βαγγελιώ αισθάνεται απομονωμένη. Όχι μόνο εξαιτίας των κατοίκων, αλλά και των ενοχών που η ίδια κουβαλάει. Αυτός είναι και ο λόγος που η Βαγγελιώ βρίσκει μοναδική παρηγοριά στην φύση, όντας ένα μέρος αληθινό και ειλικρινές, ένας χώρος που μπορεί να ανασάνει. Αγαπά το να κολυμπά στην θάλασσα ακόμα και τον χειμώνα και απολαμβάνει το κυνήγι στο βουνό.

Η Βαγγελιώ είναι η βασική μας ηρωίδα, όμως και το υπόλοιπο cast είναι ιδιαιτέρως σημαντικό. Η υποκριτική προσέγγιση στρέφεται προς ένα παίξιμο προσγειωμένο, απλό, ειλικρινές και ωμό, που θα αποδώσει στους κατοίκους του χωριού, όλα τα χαρακτηριστικά και τα ελαττώματά τους. Ποτέ δεν μου άρεσε να αναγνωρίζει το «παίξιμο», ο θεατής. Κάποιες φόρες, η σιωπή μας λέει χίλιες λέξεις, έτσι λοιπόν, επιλέγω μία υποκριτική φυσική, αφήνοντας τις παύσεις, τα βλέμματα μεταξύ των χαρακτήρων και τις στιγμές του «κενού», να εκφράσουν όλα τα συναισθήματα. Δεν αναζητώ τίποτα το μελοδραματικό, δεδομένου πως η ιστορία μας είναι ήδη και από μόνη της αρκετά δραματική. Κάποιες ταινίες που αγαπώ και παραθέτω ως σημεία αναφοράς για το “Shadow On The Mountain” είναι οι ακόλουθες: “Winter’s Bone”, “Aftersun”, “Three Billboards Outside Ebbing, Misouri”, “Shoplifters”, όσον αφορά στην ατμόσφαιρα και καθαρά για την υποκριτική, την Amy Adams στο “Arrival”.

Σε αυτήν την ταινία, η κάμερα έχει το ρόλο ενός πραγματικού παρατηρητή. Ως εκ τούτου, θέλω να ξεκινήσω με την κάμερα να μην πλησιάζει αρχικά πολύ την Βαγγελιώ. Όσο όμως εξελίσσεται η πλοκή και η ένταση αυξάνεται, παράλληλα με την αίσθηση κλειστοφοβίας που νιώθει όσο γνωρίζουμε περισσότερα για εκείνη, θέλω να πλησιάζω όλο και πιο κοντά της. Οι μόνες στιγμές που αισθάνεται ελεύθερη είναι όταν βρίσκεται μόνη της στη φύση. Η κάμερα θα είναι κυρίως στο χέρι, αλλά με ήπια κίνηση και δίχως τίποτα το υπερβολικά δραματικό, πέρα από το τέλος, όταν προσπαθεί να πάρει εκδίκηση.

Από την οπτική του φωτισμού, θέλω να έχω την αίσθηση του φυσικού φωτός και να χρησιμοποιήσω αρκετά τις φυσικές πηγές. Μου αρέσει η φωτογραφία δρόμου των William Eggleston, Joel Meyerowitz, καθώς και του Steve McCurry, αλλά πιστεύω πως θα εισάγω και στοιχεία της φωτογραφίας του Gregory Crewdson, με τις πιο στυλιζαρισμένες πινελιές της. Η ταινία αυτή, θα βρίσκεται αισθητικά στον πυρήνα αυτού που έχουμε μάθει ως ευρωπαϊκό κινηματογράφο με παραπάνω από έναν, τρόπους. Τίποτα το εξεζητημένο, χρησιμοποιώντας πραγματικές τοποθεσίες ως φόντα, δίνοντας έτσι μία αυθεντικότητα στο σύνολο, που δύσκολα μπορεί να αναπαραχθεί. Στη φύση, θα χρησιμοποιούσα ανοιχτή θέα και μέσα στην πόλη, πιο σφιχτά πλάνα. Δεδομένου ότι η ταινία θα γυριστεί κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου/χειμώνα, το φως είναι πιο απαλό και πολλές σκηνές θα γυριστούν σε χαμηλότερο φωτισμό, με τις φυσικές πηγές, τον φωτισμό του δρόμου, τις φωτεινές πινακίδες κ.λπ. να αποδίδουν ακόμα περισσότερο την αίσθηση που επιθυμώ να μεταφέρω. Ένας ακόμα εξαιρετικός φωτογράφος είναι ο Don McCullin, ο οποίος καταφέρνει πάντα να αποτυπώνει τους πραγματικούς ανθρώπους με έναν πολύ εκφραστικό τρόπο. Έτσι και οι χαρακτήρες αυτής της ταινίας, από τους κύριους ρόλους έως και τον τελευταίο extra, θα είναι αυθεντικοί και πραγματικοί.

Βιογραφικό του σκηνοθέτη

Νικόλαος Δημητρόπουλος – σκηνοθέτης

Ο Νικόλας είναι σκηνοθέτης με έδρα το Λονδίνο και την Αθήνα. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976, αλλά έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Λονδίνο.
Ο Nicholas σπούδασε οικονομικά στο UCL, αλλά μετά από αυτή τη μικρή παράκαμψη, ακολούθησε το όνειρό του να σκηνοθετήσει.
Ο Νικόλας έχει σκηνοθετήσει τρεις ταινίες μεγάλου μήκους στην Ελλάδα, μία εκ των οποίων ήταν η τελευταία ταινία του ο μεγάλος Max Von Sydow (Echoes of the Past).

Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο φάση ανάπτυξης της επόμενης μεγάλου μήκους ταινίας του, “Shadow on the Mountain” (Laika Productions), μια προσωπική ιστορία που έχει επίσης γράψει το σενάριο. Και η τελευταία του ταινία μικρού μήκους, Η ταινία “Clean Slate” (είναι η πρώτη του στα γαλλικά) βρίσκεται στο στάδιο του post-production.

Ο Νικόλας σκηνοθέτησε επίσης τις πολυαγαπημένες τηλεοπτικές σειρές “Υπέροχα πλάσματα”, το “Αλάτι της γής”, ένα επεισόδιο του “Σε είδα” και αμέτρητες διαφημίσεις. Το πάθος του ωστόσο, παραμένει ο κινηματογράφος.

Φιλμογραφία:
2022: Director: “Clean Slate” Short film for Crazy Mutt Films, shot in Paris, France (in post-production)

2019: Director: “Καλάβρυτα 1943” (with Max Von Sydow/Alice Krige/Tomas Arana…) Feature film for Foss Productions – Won Youth Award at Thessaloniki Film Festival 2021

2018: Director: “Been Here Before Short film for Crazy Mutt Films/Foss Productions

2009: Director: “180 degrees” Feature film for Village Roadshow
2007: Director: “Alter Ego” – Feature film for Village Roadshow
ΤΗΛΕΌΡΑΣΗ:
2015 –2018: Director of “Αλάτι Της Γης” TV series for ΕΡΤ and Foss Productions 2010: LACTA Love In Action (16mm) – won awards at New York International Advertising Awards & Cannes & Greece 2008: Director: One episode of “Σε Εϊδα” TV series for Argonauts Productions and Alpha 2007 –2008: Director of “Υπέροχα Πλάσματα” TV series for Studio ATA and Alpha 2005: Producer/Director for documentary TV series (Amazing Adventures USA) shot in USA (HD). Bought by Discovery, Fox and Sky. 2005: Producer/Director for documentary TV series (Amazing Adventures UK) shot in USA (HD). Bought by Discovery, Fox and Sky.