Το ΚΑΠΗ
«Το να γερνάς είναι μια κακή συνήθεια που ένας πολυάσχολος άνθρωπος δεν έχει χρόνο να αποκτήσει.» Andre Maurois, 1885-1967, Γάλλος Συγγραφέας
Τα άτομα της τρίτης ηλικίας δείχνουν να ασφυκτιούν στους τέσσερις τοίχους τους σπιτιού τους, νιώθοντας εγκλωβισμένοι μέσα στις πιτζάμες, τα νυχτικά και τις παντόφλες. Για τον λόγο αυτό κάνουν την «Μεγάλη Έξοδο», ξεμακραίνουν από το σπίτι και κατευθύνονται προς τα Κέντρα Ανοιχτής Προστασίας ή αλλιώς Λέσχες Φιλίας.
Εκεί συναντούν τους φίλους τους, συζητούν για τα κατορθώματα των εγγονών τους και πίνουν τον πιο εύγευστο καφέ της ημέρας. Σε αυτήν την «παιδική χαρά» όπως την χαρακτηρίζουν οι δραστηριότητές τους είναι πολλές και αρκετές για όλα τα γούστα: Από τα μαθήματα εικαστικών ξεπηδούν οι πιο φωτεινοί και πολύχρωμοι πίνακες που αναπαριστούν τα πιο όμορφα πρόσωπα και τοπία. Μέσα από τη χορωδία διακρίνονται οι καλλίφωνοι τραγουδιστές ενώ από το θεατρικό εργαστήρι ξεχωρίζουν οι χαρισματικοί ερμηνευτές! Τέλος, με μεγάλη έκπληξη διαπιστώνεται ότι μέσα από τα ΚΑΠΗ ο ψηφιακός κόσμος γίνεται πλέον προσιτός στους ανθρώπους που έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα δεύτερα « -ήντα» και που σερφάροντας επιδέξια κατακτούν με επιτυχία τους άλλοτε αδιάβατους, μακρινούς και άγνωστους κόσμους.
Τα ΚΑΠΗ – Λέσχες Φιλίας λειτουργούν ως κυψέλες χαράς, επικοινωνίας, ευεξίας και ίσως τα πιο αποτελεσματικά αντίδοτα ενάντια στη μοναξιά και τη μονοτονία. Οι φιλίες που δημιουργούνται με τους υπεύθυνους αυτών των χώρων αλλά και τους υπόλοιπους ηλικιωμένους είναι κάτι παραπάνω από δυνατές ενώ τα καθημερινά αυτοσχέδια γλέντια τους βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη!
Οι «αμετανόητοι νέοι» μας παραδίδουν ταχύρρυθμα μαθήματα συναισθηματικής αγωγής υπενθυμίζοντάς μας εμφατικά πώς: « Τα γηρατειά δεν είναι όταν τα μαλλιά ασπρίζουν αλλά όταν η καρδιά μαυρίζει!»
Πλοηγοί μας σε αυτό το άκρως συναισθηματικό ταξίδι στον κόσμο της τρίτης ηλικίας θα είναι οι θαμώνες των ΚΑΠΗ με τις τρυφερές και βαθιά ανθρώπινες αφηγήσεις και εξομολογήσεις τους.
